Pazartesi, Kasım 26, 2007

Yunus Emre

YUNUS EMRE'DEN


GÖNÜL CALABIN TAHTI



Miskinlikte buldular, kimde erlik var ise

Merdivenden ittiler, yüksekten bakar ise

Gönül yüksekte gezer, dem-be-dem yoldan azar

Dış yüzüne o sızar içinde ne var ise



Ak sakallı pir hoca, bilemez hali nice

Emek vermesin hacca, bir gönül yıkar ise

Sağır işitmez sözü, gece sanar gündüzü

Kördür münkirin gözü, alem münevver ise



Gönül Calabın tahtı, CALAP gönüle baktı

İki cihan bedbahtı, kim gönül yıkar ise

Sen sana ne sanırsan ayruga da onu san

Dört kitabın manası budur eğer var ise



Bildik gelenler geçmiş, konanlar geri göçmüş

Aşk şarabından içmiş, kim mana duyar ise

Yunus yoldan azuban, yüksek yerde durmasın

Sinle sırat görmeye, sevdiği didar ise



Dem-be-dem : Zaman zaman

Münevver : Bilgili, aydın

Calap : ALLAH

Pir koca : İhtiyar

Bedbaht : Talihsiz

Sin : Mezar

Sırat : Cennet yolu

Didar : Allah’a kavusma, hakkın yüzü



ŞÖYLE GARiP BENCiLEYiN



Acep şu yerde var mola şöyle garip bencileyin

Bağrı baslı gözü yaşlı şöyle garip bencileyin

Gezerim Rum ile Şam’ı, yukarı illeri kamu

Çok istedim bulamadım, şöyle garip bencileyin



Söyler dilim ağlar gözüm, gariplere göynür özüm

Meğerki gökte yıldızım, şöyle garip bencileyin

Nice bu dert ile yanam, ecel ere bir gün ölem

Meğer ki sinimde bulam, şöyle garip bencileyin



Bir garip olmuş diyeler, üç günden sonra duyalar

Soğuk su ile yuyalar, şöyle garip bencileyin

Hey Emre’m Yunus biçare, bulunmaz derdine çare

Var imdi gez şardan şare, şöyle garip bencileyin



Bencileyin : Benim gibi

Bağrı başlı : Gönlü yaralı

Göynümek : İçten yanmak

Sin : Mezar

Şar : Şehir



GELDi GEÇTi ÖMRÜM BENİM



Geldi geçti ömrüm benim,şol yel esip geçmiş gibi

Hele bana şöyle gelir,şol göz açıp yummuş gibi

İşbu söze Hak tanıktır,bu can gövdeye konuktur

Bir gün ola çıka gide,kafesten kuş uçmuş gibi



Miskin adem oğlanını,benzetmişler ekinciye

Kimi biter,kimi yiter,yere tohum saçmış gibi

Bu dünyada bir nesneye,yanar içim,göyner özüm

Yiğit iken ölenlere,gök ekini biçmiş gibi



Bir hastaya vardın ise,bir içim su verdin ise

Yarın anda karşı gele,hak şarabın içmiş gibi

Bir miskini gördün ise,bir eskice verdin ise

Yarın anda karşı gele,hulle donun biçmiş gibi



Yunus Emre,bu dünyada,iki kişi kalır derler

Meğer Hızır İlyas ola,ab-ı hayat içmiş gibi





BEN YÜRÜREM YANE YANE



Ben yürürem yane yane, aşk boyadi beni kane

Ne akilem ne Divane, gel gör beni aşk neyledi

Gah eserem yeller gibi, gah tozaram yollar gibi

Gah akaram seller gibi, gel gör beni aşk neyledi



Akan sulayın çağlaram, dertli cigerem dağlaram

Şeyhim anuban ağlaram, gel gör beni aşk neyledi

Ya elim al kaldır beni, ya vaslına erdir beni

Çok ağladım güldür beni, gel gör beni aşk neyledi



Mecnun oluban yürürem, ol yari düşte görürem

Uyanıp melul oluram, gel gör beni aşk neyledi

Miskin Yunus biçareyem, baştan aşağı yareyem

Dost ilinden avareyem, gel gör beni aşk neyledi



Akıl : Akıllı

Divane : Deli, Meczup

Melül : Elem



AŞKIN ALDI BENDEN BENİ



Aşkın aldı benden beni, bana seni gerek seni

Ben yanarım dün ü günü, bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim

Aşkın ile avunurum bana seni gerek seni



Aşkın aşıklar öldürür,Aşk denizine daldırır

Tecelli ile doldurur,bana seni gerek seni

Aşkın şarabından içem,Mecnun olup yola düşem

Sensin dün ü gün endişem, Bana seni gerek seni



Sufilere sohbet gerek, Ahilere ahret gerek

Mecnunlara Leyla gerek, bana seni gerek seni

Eğer beni öldüreler, külüm göğe savuralar

Toprağım anda çağırır, bana seni gerek seni



Cennet dedikleri ne ki, bir kaç köşkle birkaç huri

İsteyene ver onları, bana seni gerek seni

Yunus-durur benim adım, gün geçtikce artar ödüm

İki cihanda maksudum, bana seni gerek seni



Tecelli: Allah eserlerinin mevcut olanda görünmesi

Sufi : Derviş

Maksud : Amaç







İLİM İLİM BİLMEKTİR



İlim ilim bilmektir,

ilim kendin bilmektir.

Sen kendini bilmezsin,

Ya nice okumaktır.



Okumaktan mani ne,

Kişi Hakkı bilmektir.

Çün okudun bilemedin,

Ha bir kuru emektir.



Okudum bildim deme,

Çok taat kıldım deme.

Eri hak bilmez isen,

Abes yere yelmektir.



Dört kitabın manisi,

Bellidir bir elif te

Sen elif dersin hoca,

Manisi ne demektir



Yunus der ki: Ey hoca,

Gerekse var bin Hacca,

Hepisinden iyice,

Bir gönüle girmektir.



Taat : İbadet

Abes : Boş yere, boşuna

Yelmek : Ardından gitmek

Manisi : Anlamı

Hiç yorum yok: